maak je geen zorgen campreal ik blijf zie ik geef teveel om jullie, hallo stout het is een gedicht dat ik toen heb gemaakt dat ik in het verleden bleef hangen
Ik heb de zoete herinnering, van uw glimlachen, wie wist het zo goed verbijster me, en naar wie ben je geweest? verrukken, dat gezicht zo wijs, die blik intens, waardoor ik erin kwam trance, je lichaam vormt je kleren, en je humeur als veranderen, maakte me gek
jij zal voor altijd in mijn worden geëtst hart, zelfs als er duizenden passeren uur, het is allemaal aan jou eer, om me wat te geven blijheid, maar nu ik schreeuw, Ik verloor mijn ziel aan jou zus, hand op mijn hart, ik voel het Ik sterf!!